Podgorica – we zijn er

Desiree schreef maandag 5 september:

We zijn er! Maar voordat we onze koffers 🧳 konden uitladen is er (natuurlijk) weer meer dan genoeg gebeurd. We vetrokken rond 09:00 uur uit ons hotel in Kroatië, we hoefde nog “maar” 240 kilometer maar we zouden er wel ruim 4 uur over doen 🤔 dus dat beloofde een spannende bergweg te worden 🏔. Na ongeveer 15 minuten rijden kwamen we bij de grens van Bosnië en Herzegovina 🇧🇦 , na 3 keer onze documenten te hebben gepakt (waar overigens maar met een half oog naar werd gekeken) mochten we doorrijden: dat ging soepeltjes 😎. Vanaf daar hebben we geen snelweg meer gezien, enkel smalle bergweggetjes (waar je elkaar soms niet eens kon passeren). Na een paar uur gaf onze navigatie 🧭 aan dat we rechtsaf moeten slaan. Is dat hier? Ja, dat is hier. Weet je zeker dat het hier is? Jip, dat zegt de navi… zo gezegd zo gedaan. Na 250m besloten dat we dit gravel/grindpad geen 20 kilometer gingen volgen, maar er was ook geen ruimte om te keren.. dus in zijn achteruit de smalle bergpad terug naar beneden ⬇️ gereden, spannend maar gelukt. Tijdens onze rit sprong er ook nog een Bosnische politie agent 👮🏼‍♂️ voor de auto die al onze documenten wilde zien en reden van bezoek wilde weten. Maar toen alles in orde bleek te zijn gaf hij ons nog wat vakantie tips, bedankt hè 🙏🏼 ! Uiteindelijk kwamen we na ongeveer 3,5 uur aan bij de grens met Montenegro 🇲🇪. Er was maar 1 hokje open en ze vonden dat dat meer dan genoeg was… dus wij hebben gewoon lekker geduldig een half uur gewacht tot we aan de beurt waren 😉. Een of andere grappige Italiaan dacht de hele rij voorbij te rijden en voor of na ons in te voegen; na een toeter 📢 en fluit concert waarbij iedereen uit de auto stapte (wij als brave burgers bleven gewoon stil zitten afwachten 😊) droop hij af naar achter in de rij, kort samengevat: gewoon op je beurt wachten vriend 🧐. De paspoort controle kwamen we moeiteloos door, maar toen we de auto papieren moesten laten zien ging het even mis.. vanwege het ongeluk hebben we een huurauto, maar bezitten we niet de originele documenten 📄. Na wat gezucht, gekreun, overleg, nog een keer zuchten, nog 3 keer nee schudden en nogmaals in haar computer te hebben gekeken besloot ze dat we toch het land in mochten; thank you 🤗. Op de bergpas in Montenegro werd er een aantal keer flink naar ons geseind 💡 , we minderden snelheid, zetten onze lichten aan (het was gewoon overdag), checkten alles waarvan we dachten dat het een probleem zou kunnen zijn.. maar we kwamen tot de conclusie dat er niets mis was. Toen we de bocht om kwamen reden we zo op een politie controle af 👮🏼‍♀️, vandaar dat iedereen dus seinden! Met zijn rode papieren bordje bracht hij ons tot stoppen, hij zei niets, hij vroeg niets, hij deed niets en na 10 seconde liet hij ons weer gaan.. 🤷🏼‍♀️ We besloten het tegemoetkomend verkeer ook te waarschuwen en werden bedankt met dikke duimen 👍🏼 en een brede glimlach 😀. We kwamen aan in Podgorica, waar men geen enkele verkeersregel handhaaft of respecteert, dus dat was even wennen, maar we hebben het gehaald ✅. Nadat we de hele stad hebben doorkruisd kwamen we aan bij ons huis 🏠 voor de komende twee weken. Helemaal top! We besloten nadat we alles hadden uitgepakt 🧳 nog even naar het centrum te gaan en wat te eten. Ik heb tevens mijn eerste bezienswaardigheid gezien: Saborni Hram Hristovog Vaskrsenja, oftewel: een kathedraal van het Metropolitanate van Montenegro en de Littoral van de Servische Orthodoxe Kerk ⛪️.

Na een heerlijke kalfsvlees stoofpot 🥩 keerden we huiswaarts, maakten we de planning voor morgen en gingen we op tijd naar bed. 😴 Morgen om 08:00 uur gaat de wekker en gaan we op excursie naar het Skadar meer, we zijn heel benieuwd!! 🤩