Danielle schreef op zondag 9 juli

Ontbijt

Heerlijk geslapen vannacht en weer helemaal klaar voor een nieuwe dag. Toen we wakker werden en door de deur naar de andere slaapkamer keken lag daar stiekem Rex te chillen. Nadat Rex zijn ochtend wandeling heeft gedaan zijn we in de auto gestapt en naar Percy gereden, want op zondag ochtend zijn de bakker en slager gewoon open! Dus op mijn beste handen en voeten taal heerlijke broodjes, croissantjes en chocolade broodjes gescoord. Op de heen en terug weg moesten we wel een groepje koeien ontwijken die blijkbaar hun weg uit de wei hebben ontdekt.

Normandische Zwitserland

Steile rotsen in het hart van het Normandische Zwitserland. De steile, grillige rotsformaties die boven de Orne uittoren, vormden in de 19de eeuw al een gelief onderweg voor schilders. Vanwege het reliëf, de beboste heuvels en diepe valleien doet de streek denken aan Zwitserland, daarom word de streek ook wel Normandische Zwitserland genoemd. Van bovenaf is er een prachtig uitzicht over het pittoreske stadje Clécy en de Orne. Toen Rob kwam met de route “Rochers de la Houle en Rochers des Parcs”, had Daniëlle beter even zelf kunnen kijken voor we aan het begin van de route stonden. Oké het is één van de allermooist in Normandië maar word beschreven als “tamelijk moeilijk” “deze wandelingen zijn over het algemeen goed gemarkeerd, vaak smal, plaatselijk steil en op korte stukken inspannend. Ze zijn daarom meer geschikt. Oor tredzekere wandelaars zonder hoogtevrees”. Eigenlijk was enkel de hoogtevrees waar ik geen moeite met had. Maar jeetje, klimmen, steil en zo’n 200 hoogtemeters gemaakt. Maar goed, de uitzichten waren inderdaad echt prachtig en dan maakt het zweten, haren door de war en een hartslag van 150 meteen weer goed. Lekker dag vullend ook, dus nu onderweg terug naar La Chevalerie.