We zijn weer verder getrokken
nu naar Porto Vecchio

Maandag 23 september was weer een reisdag en nu zijn we naar Porto Vecchio gereden maar natuurlijk eerst een ontbijt op, gedoucht, koffers gepakt en ingeladen en de sleutel van het huisje mochten we onder een steen achterlaten. Na een stukje te hebben gereden zijn we bij een mooie baai gestopt de baai van Santa Giulia daar de auto geparkeerd en een stukje gelopen en wat gedronken. Een van de mooiere baaien van Porto Vecchio met witte stranden en mooi licht blauw water een plaatje om te zien. Daarna door gereden naar het hotel en in gecheckt en gevraagd waar de zoutmoerassen waren.

Dus daar naar toe gereden maar jammer genoeg is dit helemaal in verval en wordt er niets meer gedaan maar de vakken waar het water in staat waren er nog. In 1795 zagen nieuwe zoutwerken het levenslicht er waren er wel eens geweest daarna weer weg maar toen kwamen ze er weer. Paola de Rocca Serra kreeg het beheer achter de haven om de zoutmoerassen de beheren. De productie was van zeer goede kwaliteit en deze familieponderneming ging door tot aan het einde van de 20ste eeuw. Nu is hij dus gesloten maar vroeger toen hij goed liep was de bijnaam van Porto Vecchio de zoutstad. Daarna de auto naar het hotel gebracht en zijn we te voet het centrum in gegaan. Het was wel even een klim maar het ging snel en het centrum was snel bereikt.

De kerk die we als eerste tegenkwamen is gewijd aan Sint-Jan de Doper, de beschermheilige van de plaats. Trots opgericht in het centrum van de oude stad, is dit een vrij recent bouwwerk, gebouwd op de ruïnes van de oude. De kerk van Porto Vecchio werd ingewijd in 1868, wat vrij recent is gezien de gemiddelde bouwdatum van andere kerken op Corsica. Het is bovendien opmerkelijk dat het gebouw toen nog niet echt voltooid was, en nog steeds niet daarna meteen de kapel van de Broederschap van Santa Croce, meer dan drie eeuwen geleden opgericht in het dorp Quenza en nog steeds erg actief. De Broederschap onderhoudt oude tradities en gebruiken die nauw verbonden zijn met de Corsicaanse cultuur. De kapel van Santa Croce is net als de kerk van Porto Vecchio, ongelooflijk goed onderhouden. Ik waardeerde de sfeer in de kapel, de eenvoud en de schoonheid van het houtwerk in het bijzonder. Absoluut een plek om even langs te gaan.

Daarna verder over de pleintjes, straatjes met natuurlijk af en toe een terrasje en zo kwamen we bij de stadspoort de Porte Genoise deze is tot op heden een van de mooiste toegangen tot de oude binnenstad. Ook hebben wij le Bastion de France aangedaan het beroemdste en grootste van de vijf nog bestaande bastions van [Porto-Vecchio] werd toegewezen om de haven te bewaken, vandaar de naam Baluardo di A Marina, tot 1769, toen de stad zich overgaf aan de koning van Frankrijk. Het werd tussen 1986 en 1989 met grote zorg gerestaureerd. Daarna terug gelopen naar het hotel daar wat gedronken en tegen 19.00 uur terug gelopen naar het centrum om heerlijk te eten.