De route cap cors

Vrijdag 27 september begonnen met een ontbijt met een mooi uitzicht want we zitten boven op berg. Na het ontbijt zijn we begonnen met de kapel Scala Santa want die vond ik te hoog om naar toe te klimmen.

Deze was wel heel apart in verband met de heilige trap die deze kapel heeft. Dit relikwie, waarover maar weinig monumenten ter wereld kunnen opscheppen, werd in 1816 door paus Pius VII aan de bevolking van Bastia geschonken als geschenk voor hun hulp aan de religieuze ballingen op Corsica tijdens het Concordaat. Volgens de christelijke traditie is er een bijzondere aflaat verbonden aan deze met fluweel bedekte heilige trappen: de gelovigen die deze op hun knieën en met berouw beklimmen, worden van al hun zonden vergeven. Wij hebben de trap er naast genomen en gewoon naar boven gelopen.

Bij het Mariabeeld kon je wel een briefje schrijven en in een kistje doen dat heb ik dan weer wel gedaan en natuurlijk een kaars aangestoken. Daarna hebben we onze reis voortgezet want vandaag gingen we de cap cors rijden. Dit is vanuit Bastia omhoog tot het einde en dan terug wij zijn via de oostkant heen gegaan en via de westkant terug. De Cap Corse is 40 km lang en 15 km breed schiereiland. Na al vele mooie uitzichten te hebben gehad van zowel de kust, de rotsen als dorpjes kwamen we ook langs de Osse toren, die dateert uit de late 16e/begin 17e eeuw. Het is de best bewaarde van de Cap Corse. Wij hadden geluk en konden precies stoppen bij de toren. Een stukje verder zijn we gestopt bij een klein terrasje om wat te drinken en tevens de dienst bij te wonen via internet van Tiny Oerlemans de buurvrouw van oma in die tijd want die was vorige week overleden. Daarna weer verder gereden en in het plaatsje Macinaggio gestopt in de haven.

Het heeft de meeste van zijn historische gebouwen verloren, maar je kunt nog steeds genieten van de jachthaven en het strand. Hier hebben we een stukje gewandeld en heerlijk in de haven gegeten. Daarna verder want we zijn dan bijna boven op de punt waar we eigenlijk het douane pad wilde lopen maar dit liet het weer niet toe want de wolken lagen zo laag tot op de weg. Hier kun je ook vanaf de weg de Finochhiarola-eilanden zien liggen. Dit zijn 3 verlaten eilandjes met een 27 m hoge punt waar een Genuese toren is gebouwd. Ze maken deel uit van het Finochhiarola Islands Nature Reserve, dat bijdraagt aan het behoud van de Audouin’s meeuw. Door de lage bewolking konden we ze zien maar daar was ook alles mee gezegd.

Dan gaan we weer zakken via de westkust en deze is inderdaad heel anders dan de ooskust. Onze voorkeur is toch de westkust. We komen langs de Seneca-toren en deze is een van de beroemdste van Corsica vanwege zijn ligging op de top van een rotsformatie op 564 m boven de zeespiegel.
Dankzij de ligging biedt het een prachtig uitzicht op de kust. Daarna bij Nonza gestopt een dorpje wat er prachtig bij ligt met zijn roze kerk maar vooral omdat het strand ons aansprak van bovenaf helemaal zwart. Het is een 1,4 km lang strand met een steile helling en bergen bedekt met dichte begroeiing.

De kleine stenen zijn zwart vanwege een asbestmijn verder naar het noorden, die aan het eind van de 20e eeuw werd verlaten. Het is het best te zien vanuit het dorp. Het was een prachtige tocht waar we dan ook heel de dag over hebben gedaan. Rond de klok van 17.30 uur reden we dan ook Bastia weer pas binnen daar hebben we de auto in het centrum gezet en zijn we lekker gaan eten om daarna terug te gaan naar het hotel.