Wat een verwennerij

Dinsdag 4 februari na een slechte nacht zowel met pijn als met mijn kamergenoten zat ik om 9.00 uur in mijn stoel. Ik had een zeer gezellige schuin tegenover buurman die 24 uur per dag aan stond. Tegenover mij lag een mevr waar het ook lekker mee ging en waar je ook geen praat aan te kort kwam dus die babbelde heel wat af ik vond dat zalig zo lekker op de achtergrond verhalen luisteren en af en toe weg dutten maar mijn naaste buurman dacht daar anders over kwam hier ook niet vandaan dus een cultuur verschil zal er ook wel zijn geweest dus dat ging helemaal fout. Hij wilde naar huis met alles erop en eraan dus dat ging natuurlijk niet dus de verpleging had er een arts bij geroepen die kwam voor een gesprek met beveiliging en wel en dat vond plaats op de gang dus het was allemaal wel een dingentje. Na ongeveer een half uur kwam de arts zeggen dat het licht uit moest en dat we stil moesten zijn en moesten gaan slapen dat was voor iedereen beter. Ik vond het net schoolkamp eigenlijk, maar inderdaad de man kwam weer terug is zijn bed in gegaan met mompelend sorry en werd even later gebeld.

Een heel telefoongesprek dat ik dacht wat is dit maar laat maar. Verder alles stil maar hij was zo opgefokt dat ieder geluid wat ik hoorde dat ik dacht hij zal toch niet uit bed komen en wie wat uitspoken dus aan mijn nachtrust deed het geen goed. S’morgens hebben de heren een gesprek gehad dat het beter was geweest als hij het gewoon gezegd had van kunnen jullie stil zijn als op deze manier en dat was ook zei hij maar met deze poespas had hij het ook niet zo bedoeld. Lucht geklaard dus we konden weer verder. In de badkamer mijzelf opgefrist en een boterham gegeten dus het begin is weer gemaakt. De arts langs geweest en die vond het goed gaan en de eerste uitslagen van onder de operatie waren gunstig gestemd dus nu afwachten wat er over een paar weken uitkomt. Daarna mijn eerste rondje gelopen op de gang en bij terugkomst op de kamer kwam de verpleging met drie grote dozen allemaal voor jou zei ze nou ik kan je zeggen ik kreeg het er helemaal warm van en alle ogen waren gericht op mij. Bij doos 1 die open ging kwam er een geweldige ballon uit de doos geweldig dat deed me toch wel wat. Uit doos 2 kwam een prachtige bos bloemen en ook uit doos 3 wat een verwennerij krijg het er nog steeds warm van. Verder heel de dag wat in bed uit bed een rondje lopen etc. Later op de middag kwam Danielle met heerlijke chocolade met allemaal roze dus we krijgen een meisje in de family erbij. Ik had het cadeautje al mee laten brengen dus er was meteen iets met een leuke kaart dus dat was wel heel leuk. Later kwam ook Desiree dus konden Danielle en Ruud gaan eten en was ik toch niet alleen. Wat heb ik toch een geluk met alles om mijn heen.

Desiree had ook veel te vertellen kom je natuurlijk nooit praat bij te kort maar die was ook op controle geweest en alles zag er goed uit met de echo. Het is natuurlijk ook extra spannend omdat het de vorige keer niet goed was gegaan dus als je dan de bewegende beelden ziet en het hartje ziet kloppen dan doet dat wel goed. Het was wel zeer beweeglijk met de benen dus Vees denkt een jongen een voetballer maar Ruud gaat toch voor de zwemmer dus het eerste puntje is er gekomen. Geweldig hoe iedereen er mee bezig is.