Zwitserland

Samenvatting Dag 4 Lugano – Chur

Lieve Delphine, Ik kan er niets aan doen, maar ik heb inmiddels toch ook echt wat slaap nodig, dus afgelopen nacht heb ik mijn zus een paar keer geroepen en geport om te vragen of ze op haar zij kon draaien. Dat ging dan even goed, om vervolgens weer te draaien. Maar inmiddels hebben we een oplossing in de tas: oordopjes! We stonden na het ontbijt binnen tien stappen bij de monorail , het kan zo simpel zijn . Plaatsgenomen en ons mee naar boven laten nemen. Op het station wat voorbereidingen getroffen voor versnaperingen onderweg en toen op naar onze bus , de Bernina Express. De eerste ochtend waar de zon even op zich liet wachten en we zelfs door wat miezer regen naar de bushalte gingen. Maar we waren, zoals altijd, ruim op tijd waardoor we lekker in het overdekte bushokje konden wachten. Jammer genoeg hing er achter ons een plattegrond waar alle 1000 mensen die langs kwamen op wilden kijken en ik heb al zo’n hekel als mensen in mijn personal space komen, maar goed je kan niet alles hebben.

De bus kwam aan en we hadden een chauffeur van weinig woorden, dat is prima, zolang hij maar kan sturen . We namen plaats op onze gereserveerde plekjes, helemaal vooraan was mijn stoeltje, dat is overigens niet alleen voor mij, maar voor iedereen prettig (). Vooraan aan de andere kant kwamen Nederlanders zitten die weer eens niet hadden opgelet en dus na 5 minuten plaats moesten maken, omdat ze op door iemand anders gereserveerde stoelen waren gaan zitten. De twee mannen die daar kwamen zitten zijn in Lugano begonnen met het smeren van smerige goedjes en daar waren ze met de tussenstop in Sorico pas mee klaar . Toen ze lekker ingesmeerd en stinkend in de bus zaten hebben ze geslapen tot aan Tirano, ze hebben vast genoten . Onderweg kwamen we enorm veel druivengaardes op de meest onmogelijke plekken gezien, dus voor alle wijnliefhebbers, die plukkers hebben hun euro’s dik verdiend (want we zijn inmiddels in Italië ). In Tirano aangekomen zei de buschauffeur zijn laatste 6 woorden van zijn totale 12 woorden: “train is here below, other side”.

Het station werd verbouwd en we moesten door een of ander urine tunneltje naar de andere kant. We dachten dat het helemaal niets was, maar aan de andere kant van de tunnel was zowaar een leuk klein pleintje met talloze restaurantjes. Neergestreken voor een lekkere pasta en daarna gingen we richting de Bernina Express trein . Ik verbaas me nog steeds over het ongelofelijke domme gedrag van mensen om te dringen, wringen, paniekeren en rennend ‍ achter een wagon aan te gaan als je een ticket hebt waarop staat waar je zitplaats is en dat de trein 20 minuten vóór vertrek al aanwezig is. Er is totaal geen reden om half hyperventilerend met klotsende oksels, hijgend als een of ander afgekeurd renpaard jezelf voor de deur van de trein te werpen om als eerste naar binnen te kunnen, maargoed doe vooral wat je niet laten kunt . De treinreis is echt prachtig, het is niet op foto’s vast te leggen hoe adembenemend mooi het is . We hebben de oortjes die werden aangeboden voor extra informatie niet gebruikt, want we werden voorzien van live commentaar van Floris. Floris, de man die niet alleen alles kan, niet alleen alles weet, niet alleen alles béter weet, maar ook alles heeft meegemaakt.. later bleek dat Floris niet vies is van een slokje of een glaasje of een hele fles .

Mensen naast Floris en zijn metgezel, hebben zelfs na een tijdje andere plekjes in de trein gezocht. We bestelden een kopje thee maar moeders had sjans met de ober die haar zoon had kunnen zijn en werd bijna overgehaald voor een glaasje whiskey . We kwamen aan in Chur waar ik mij meteen thuis voelde, want na nog geen 200 meter kwam ik een echte John Deere (da’s mien merk) tegen. Het was zo goed als een rechte weg naar het hotel, maar het liep wel een beetje omhoog, maar door de smalle straatjes van het oude centrum waren we al snel bij ons hotel . Dit keer hebben we een grote kamer met een bedje aan de andere kant, zo waar een “eigen” slaapkamer, dus die heb ik snel geconfisqueerd zodat de houtzagerij op volle toeren kan draaien vanavond zonder dat ik er last van heb, maar voor de zekerheid liggen mijn oordopjes op het nachtkastje, better safe than sorry . We hebben ons laten adviseren door de lieve mevrouw van het hotel wat betreft ons avond eten . We liepen nog wat verder omhoog in het dorpje en kwamen bij een gezellig knus restaurantje aan, het eten was heerlijk en deze nieuwsgierig meid had een knopje gevonden waarop ze wel moest drukken… waardoor een kei harde zoemer in de keuken af ging, sorry . We slenterden via andere steegjes terug naar het hotel voor een goede nacht slaap. Morgen gaan we mee met de Glacier Express, nu al zin in . Slaap lekker en tot morgen!