Danielle schreef op zaterdag 22 juli
De wekker stond op 06.00 uur, boven is al opgeruimd en leeg. Dus eerst naar de bakker voor een ontbijtje. Zo de laatste spullen naar de auto en dan klaar om terug naar Cabourg te rijden om de sleutel in te leveren.
Sleutels ingeleverd en de navigatie ingesteld op thuis. We starten de terugreis, je eigen douche en bed zijn toch het aller fijnste.
Zaterdag 22 juli zijn we begonnen met een beetje uit te slapen daarna wat gegeten en toen een rondje gelopen met wat boodschappen met o.a de opticien Ruud zag steeds slechter maar het ligt gelukkig aan zijn bril want de coating laat los dus hij krijgt nieuwe glazen. Bij Desiree een bakske op en toen naar huis eerst even de training gekeken van de F1 en daarna begonnen aan het tuinhuis met schuren en verven het wordt nu zwart. Ook Desiree en Vees nadat ze naar stenen waren gaan kijken en die het waarschijnlijk ook gaan worden kwamen die helpen. Daarna nog het gras gemaaid en de kantjes geknipt en toen was het weer tijd om te gaan eten. Twee kanten zijn geverfd van het tuinhuis. We zijn friet gaan eten …….ja bij Danielle en Rob want die zijn weer thuis en we hebben hele mooie souvenirs gehad voor op het landenkastje.
Danielle schreef op vrijdagavond 21 juli
Na het eten Rex uitlaten, oké – nog één keer naar het strand – want dit vind Rex zo leuk. Waar we vanmiddag naar op zoek waren en niet konden vinden werd nu ineens zichtbaar omdat de zee erg ver was terugtrokken. Het strand op en dan naar links, de kliffen van de Vaches Noires. De kliffen van de Vaches Noires, meer dan 100 meter hoog, strekken zich uit over meer dan 4 km tussen Houlgate en Villers-sur-Mer. De oorsprong van hun constructie ligt 150 miljoen jaar in het verleden, rond het Jura-tijdperk. Ze zijn afkomstig van een opeenvolging van lagen van verschillende materialen die in de loop van de tijd zijn afgezet: er zijn klei-, mergel-, krijt- en mariene sedimentaire afzettingen. De naam van de “Zwarte Koeien” zou komen van de woorden van zeelieden. De aanwezigheid van grote kalkblokken bedekt met algen riep, gezien vanaf de zee, een kudde koeien op die aan de voet van de kliffen graasden. De kliffen van de Vaches Noires, gemaakt van klei, zijn per definitie zeer fragiele structuren en gevoelig voor erosie. Om deze omgeving te behouden, maar ook om leerling-archeologen te beschermen die op zoek zijn naar fossielen, werd het gebied in 1995 geclassificeerd als een “site van wetenschappelijk en landschappelijk belang”. Hoewel de toegang verboden is, blijven de kliffen vanaf het strand zichtbaar. En met hun 4 km lang en 100 m hoog heb je genoeg om met zicht en verrekijker te observeren.
Danielle schreef op vrijdag 21 juli
Gelegen aan de kust, strekken de kliffen Falaises des Vaches Noires, meer dan 100 meter hoog, zich uit over 4,5 km tussen de gemeenten Villers-sur-Mer en Houlgate. Deze kliffen onderscheiden zich door hun geologische en paleontologische rijkdom van groot belang en door hun natuurlijke schoonheid, tussen een opeenvolging van ravijnen en uitlopers. de kliffen Falaises des Vaches Noires maken deel uit van de interventiesites van het Conservatoire du littoral en zijn het onderwerp van instandhoudingsmaatregelen sinds 2002. Ze zijn ook geclassificeerd door het Ministerie van Milieu “Site van wetenschappelijk en landschappelijk belang van het departement”.
Vrijdag 21 juli normaal ga ik dan koffie drinken bij Anja maar vandaag had ik het te druk in de Oude Baan. Eerst hier wat dingen gedaan daarna na de bakker etc naar de AVRI voor bloemen en toen op naar de Oude Baan. Alles lekker open gezet en daarna in het eerste gedeelte van de tuin alle blad eruit gehaald daarna gestofzuigd en gedweild alles met nat afgedaan en bloemen in de vazen gezet.
Ondertussen buiten de sproeier aangezet in het eerste gedeelte. Inmiddels was het 13.00 uur en kwam Desiree met heerlijke broodjes dus dat ging er wel in. Daarna is Desiree verder gaan werken voor het werk en ik heb de sproeier omgezet naar het tweede gedeelte en het eerste gedeelte helemaal geharkt. Daarna nog wat andere klusjes gedaan en toen kon de sproeier uit en toen nog even dat stuk geharkt.
Om 16.00 uur was Desiree ook zo ver en zijn we nog even vlug naar Oosterhout gereden voor boekjes maar daar was niet zoveel dus een andere keer verder zoeken wel een paar mooie jurken voor Desiree. Daarna heeft Desiree mij thuis afgezet en was het weer tijd om te eten. Daarna moest Ruud naar de kapper dus even meegelopen de papierbak in de Oude Baan buiten gezet en dan is het avond nu met de voetjes omhoog.
De eerste zeetocht op woensdag 2 augustus van Dishoek naar zoutelande is ingeschreven. Lang getwijfeld wel of niet want het zijn lange dagen op het werk maar afzeggen kan altijd als het als nog niet uitkomt dus we hopen er maar op dat het doorgang kan vinden.
Donderdag na een dag hard werken gingen Desiree en Melvin toch nog snel even trainen in het kanaal. Het water zag er donker uit maar bijna geen groene kleine stipjes maar na het zwemmen zag je toch iets anders in het zwempak. Een grote douchbeurt was dan ook niet verkeerd.
Donderdag 20 juli schreef Danielle
Bij Le Havre is over de monding van de Seine de prachtige Pont de Normandië (Brug van Normandië) gebouwd. De Fransen hebben bij het tolstation (peage) van de brug een parkeerplaats aangelegd, van waaruit je een wandeling over de indrukwekkende brug kunt maken. De 856 meter lange brug, geopend in 1995, was gedurende vier jaar de langste hangbrug ter wereld. De Pont de Normandie (Normandië-brug) is een hangbrug die in Normandie de Seine overspant en hiermee de havenstad Le Havre met Honfleur verbindt. Met een totale lengte van 2.143,21 meter is deze brug een van de langste in zijn soort in Frankrijk en zelfs Europa. De Pont de Normandie maakt deel uit van de Franse snelwegroute A29 en biedt naast vier rijbanen ook twee voetgangerspaden. De twee betonnen pilaren zien er beide uit als een omgekeerde Y. Het gewicht van elke pilaar is 20.000 ton en de hoogte bedraagt 214,77 meter. Meer dan 19.000 ton staal en 184 kabels waren nodig voor de constructie van de pilaren.
Ten noorden van Étretat vereffen zicht de indrukwekkende krijtrotsen van de Falaise d’Amont. Een bezienswaardig rotslandschap hoog boven de zee. We zijn gestart met wandelen vanaf een parkeerplaats bij de kerk van Bénouville. Langs weide door de buurtschap Le Bout de la Ville en via een bos begint de flinke afdeling naar Étretat. Je loopt dan zo het kiezelstrand op vanwaar het uitzicht op de grandioze witte kliffen van Amont en Aval met hun grillige rotsformaties is. Na een hele groep mensen rondom Rex te hebben afgeschud konden we verder. Italianen, Chinezen, Fransen, alles stond rond hem. Vanaf hier hebben we de GR route opgepakt, 180 treden steil omhoog naar de Zeemanskapel de Notre-Dame de la Garde op de Porte d’Amont. Helaas stond deze helemaal in de steigers en was deze geheel afgezet. Nog even van het uitzicht genoten om vervolgen de route te vervolgen langs de steile krijtrotsen, 100m boven de zee. Op ongeveer de helft hadden we uitzicht op de indrukwekkende, uit zee oprijzende, rotsnaald van Belval. Daarna nog een stukje tot we weer terug in Bénouville waren.
Danielle schreef op woensdag 19 juli
Pont-Audemer is een middeleeuws stadje in Normandië waar water de hoofdrol speelt in het stadsbeeld. Het wordt dan ook vaak vergeleken met Venetië, al vonden wij dat wel wat tegenvallen. Het charmante centrum telt vele grachten en bruggetjes en is daarom al een bezienswaardigheid op zichzelf. In de steegjes zie je ook heel wat mooie historische huizen die het pittoreske straatbeeld versterken. In het hart van Pont-Audemer staat de reusachtige kerk Saint-Ouen. Het imposante bouwwerk steekt wat af tegenover de rest van het dorp. Waarom staat hier zo’n overdreven grote kerk? De Saint-Ouen zou bedoeld zijn geweest voor Evreux, een andere en grotere stad in Normandië, maar uiteindelijk hier zijn neergezet. De kerk is evenwel één van de grotere historische monumenten van Frankrijk en dus zeker een bezoek waard.
Na verder een rustige middag, uitrusten voor morgen, vanavond terug naar het centrum gelopen. Gegeten bij Café de France en een overheerlijk ijsje als toetje. Na weer 12 mensen te hebben gesproken over Rex, rook Rex ineens de zee. Oké, nog een klein rondje strand dan voor we terug gaan naar het huisje.
Op dinsdag 18 juli schreef Danielle
Vandaag word het hier best warm, dus we gaan vandaag de Ciderroute rijden. Maar natuurlijk eerst naar de bakker. En op dinsdag is het markt in het centrum, dus dat was een leuk extraatje. Nu aan de croissants en baguette en dan gaan we op pad.
Ten oosten van Caen, in het departement van de Calvados, loopt de 40 km lange ciderroute langs pittoreske dorpjes als Beuvron-en-Auge, Cambremer, Bonnebosq en Beaufour-Druval. Breng een bezoek aan de lokale ciderproducenten die zich op de route bevinden en kom meer te weten over dit heerlijke drankje. ‘LE CRU DE CAMBREMER’ IN HET PAYS D’AUGE Het Pays d’Auge lijkt net een ansichtkaart, zo mooi! Een landelijke omgeving met prachtige dorpjes, boerderijen, typische vakwerkhuizen afgewisseld met appelboomgaarden en bijzondere landschappen. Er zijn een twintigtal ciderproducenten langs de route te vinden. De ciderboerderijen zijn te herkennen aan de bordjes langs de weg met de tekst ‘Cru de Cambremer’. CIDER Het produceren van cider is een traditionele ambacht dat vergelijkbaar is met het productieproces van wijn. Er wordt gebruik gemaakt van verschillende appelsoorten die de cider hun bijzondere smaak geven. De appels worden vermalen en geperst, waarbij het pure sap uit de appels wordt gehaald. Het pure sap wordt opgeslagen in houten vaten of tanks waar het natuurlijke gistingsproces plaatsvindt. Het alcoholpercentage varieert tussen de 3,5% en 5%, afhankelijk hoe lang de most in de vaten blijft. Na een aantal maanden fermenteren is het klaar om gedronken te worden. De ciders van de lokale producenten uit het Pays d’Auge hebben een lichte bittere smaak en zijn heerlijk dorstlessend.
CALVADOS In tegenstelling tot cider geldt bij calvados, hoe ouder hoe beter. Calvados wordt verkregen door het destilleren van cider. Er zijn twee destillatie technieken mogelijk: een enkel of dubbel destillatie proces. In het Pays d’Auge wordt de ambachtelijke wijze toegepast en wordt het twee keer gedestilleerd, daarna volgt de rijping op eikenhouten vaten van minstens twee jaar. Afhankelijk van de rijpingstijd krijg je een jonge of oude calvados. De rijpingstijd speelt dan ook een zeer belangrijke rol bij de productie van calvados. POMMEAU Dit typische Normandische aperitief wordt gemaakt door appelmost en calvados met elkaar te mengen. Daarna rijpt het in eikenhouten vaten waarbij het een prachtige amberkleur krijgt. Pommeau heeft een zachte smaak en wordt koel geserveerd.
HET FAMILLE DUPONT FAMILIELANDGOED De beste ciders verdienen evenveel zorg en aandacht als de beste wijnen Het landgoed van de familie Famille Dupont bestaat uit 30 hectare boomgaarden in Normandië, in het hart van de regio Pays d’Auge. Het landgoed produceert ciders, pommeau en calvados. Reeds meer dan 25 jaar kiest het Landgoed resoluut voor een kwaliteitsvolle weg. Door gebruik te maken van de beste technieken die worden gebruikt om cognac en zijn geweldige melanges te maken, heeft Etienne Dupont zijn kelderwerk bestudeerd, uitgeprobeerd en verfijnd om hetzelfde niveau van elegantie en expressiviteit te bereiken als in de beste wijnen. Sommige van deze technieken, zoals het handmatig sorteren van de appels en zelfs het werken met een oenoloog, komen maar zeer zelden voor bij het maken van cider. Maar net als bij wijn is de kwaliteit van de appels nog steeds de eerste essentiële stap. Pas daarna kan de creatie van cider het meeste uit de appel en zijn terroir halen. Specialiteiten van het landgoed: Ciders met een vintage datum… een cider blend gerijpt in eikenhout… een blend die gebruik maakt van traditionele methodes om mousserende wijnen te maken… een appel “zoete wijn”… calvados op vatsterkte. Dankzij hun kwaliteiten van elegantie en authenticiteit worden de ciders en calvados van Domaine Dupont tegenwoordig in vele landen over de hele wereld gewaardeerd. Een zeer grote meerderheid van de productie gaat naar de export.
In het familiebedrijf van het Manoir de Grandouet kunnen ze je het hele jaar door verwelkomen en de kelder en vakwerkpers uit de 16e eeuw laten ontdekken. De geschiedenis van de plaats vormt de rode draad van het bezoek met de presentatie van de oude persmethoden die tot ongeveer 20 jaar geleden werden gebruikt. In de pers worden nog steeds vaten uit 1792 gebruikt voor de gisting van de ciders voor distillatie. Hier worden zo’n twintig soorten ciderappels verwerkt, geoogst van 28 hectare hoge en laagstam appelbomen. Bij het passeren van het landhuis wordt de grootvader, Yvon, die er niet meer is, niet vergeten, aangezien hij aan de basis ligt van al dit werk, inclusief de wederopbouw van het landhuis.
Danielle schreef op maandag 17 juli
Vanmorgen zoals gezegd naar de bakker gelopen. Rex zijn boodschappentas mee want die wilde natuurlijk graag de croissants dragen. Iedere keer weer moeilijk wat ik nu toch allemaal moet kiezen bij de bakker, zoveel lekkere dingen. Terug in het huisje Rex zijn eten gemaakt en zelf ontbeten. En zo maken we ons klaar voor Honfleur en Cormeilles. En Rex kan niet wachten tot vanavond, want dan gaan we naar het strand.
Honfleur is dé toeristische trekpleister van Normandië. Bij kunstschilders is dit stadje al eeuwenlang geliefd. Het is hier heerlijk slenteren door pittoreske straatjes, langs eeuwenoude huizen en rond de sfeervolle oude haven. Honfleur heeft de eeuwen goed doorstaan, daardoor is hier veel moois bewaard gebleven. Honfleur is niet voor niets een van de meest bezochte steden van Frankrijk. De stad is om allerlei redenen internationaal bekend: de charme van de smalle geplaveide straatjes, de prachtige gevels van de oude woningen, de sfeervolle winkels, de talrijke gezellige hotels en karakteristieke restaurants, maar ook de vele monumenten en de rijkdom van het historische, culturele en artistieke erfgoed. In Honfleur is de sfeer warm en gezellig, typisch voor een kleine stad met grote allure. Honfleur heeft een vissers- en een plezierhaven. Maar het is bovendien de stad van de kunstschilders en het impressionisme. Hier, bij de monding van de Seine, heeft het ‘mooie licht’ kunstenaars als Courbet, Monet, Boudin en anderen geïnspireerd. Ook vandaag nog kun je in de talrijke kunstgalerieën en ateliers werken bewonderen van klassieke en hedendaagse kunstenaars.
Vanmiddag lekker in de tuin een boekje gelezen en vanavond zijn we naar het centrum gewandeld voor een pizza. Na het eten mocht Rex eindelijk op het strand. Vanaf 20.00 uur zijn honden namelijk toegelaten en dat was één groot feest.
Maandag 17 en dinsdag 18 juli is Desiree te vinden in IJmuiden voor een cursus bij Tata steel. Ze logeert dan in Hotel Zeeduin net als de vorige keer. Veel zin had ze er niet in want het is zo druk op het werk dat dit eigenlijk niet echt werkt maar ja wat moet moet.
Danielle schreef op zondag 16 juli
Vanmorgen eerst naar de bakker gereden in de regen. Tijdens het ontbijt het weer bekeken en onze planning omgegooid. Étretat, de witte krijt rotsen, moeten nog even op zich laten wachten want daar regent het de gehele dag. In Villers-sur-Mer zou na deze bui in de ochtend het droog moeten blijven. In ons “Normandië 50 wandelingen” boekje staat een route die we met wat aanpassingen vanuit ons huisje kunnen wandelen, zo goed als vlak, en we zouden dan op 15 kilometer uitkomen.
Dus tassen vullen, wandelschoenen aan en op pad. De route was goed te doen. Stukjes wat saai, maar ook stukjes erg leuk en mooi. Uiteraard wijken we soms wat van de route af omdat we mooie dingen zien. Maar het was een prima 15 kilometer met veel te zien. We liepen langs Marais de Villers, een meer met veel eendensoorten, het ongerepte Marais de Blonville en moeraslandschap.
We zijn dan inmiddels van Villers-sur-Mer naar Blonville-sur-Mer gelopen, de volgende kustplaats. Daar hebben we een omweg gemaakt naar Mont Canisy (109 meter hoog) langs diverse Batteries. Daarna terug naar de zee gewandeld om langs de kust terug naar Villers-sur-Mer te lopen. Hier zijn we door het centrum gelopen naar de bakker van vanmorgen. Vanaf daar terug naar het huisje en dat is een kwartiertje. Morgen dus te voet naar de bakker.
Zondag 16 juli na het fietsen en douchen wat gegeten en daarna bij Rob en Danielle de sproeier aangezet en een rondje gelopen. Daarna met de auto wat boodschappen gedaan en de sproeier verzet en de vloer opnieuw aangesmeerd binnen want er zat een heel gat in de houten vloer. Bij Ome Jos en tante Tiny gezellig een bakkie gedaan en daarna de sproeier uitgezet bij Rob en Danielle. En toen zat het weekend er alweer op.
Leuk dat je ook mee zwemt in Schiedam. Gezellig.