Zondag 16 juli was het natuurlijk weer MTBen alleen deze keer had iedereen verstek laten gaan dus Ruud ging deze keer alleen. Ruud kan de garmin aan zetten zodat ik het kan volgen want dat vind ik toch fijner als ze alleen gaan maar alles verliep gelukkig naar wens.
Zaterdag 15 juli zijn we na De Bosbaan terug naar huis gereden alles opgeruimd en de was aangezet en toen naar Grillig gereden om te gaan eten. Het was weer lekker en gezellig daarna Desiree en Vees thuis afgezet en toen even een stukje film gekeken.
Zaterdag 15 juli na een klein beetje te hebben uitgeslapen en de beukenhaag en de leilindes te hebben geknipt was het om 12.00 uur tijd om richting de Bosbaan in Amstelveen te rijden. Het was druk op de weg maar gelukkig geen files of een brug die open stond net als de vorige keer. Daar aangekomen onze stoelen uitgeklapt en lekker in de zon gaan zitten en langzaam aan kwam ook de rest aan gedruppeld. Nadat het zwempak was aangedaan en de spullen gepakt waren was het om 14.30 uur tijd om na de voorstart te gaan. Na alle nummers afgeroepen te hebben en het praatje gehouden te hebben was het tijd voor de start. Ze gingen hard weg en de race verliep goed zei Desiree achteraf het was alleen moeilijk bij te houden waar de rest lag. Desiree tikte als 1ste aan in haar categorie dus was het nog even wachten op de prijsuitreiking.
Danielle schreef op zaterdag 15 juli
Vanmorgen na het ontbijt alle tassen in de auto terug gedaan, toch altijd weer een fijn gevoel als alles past en goed staat. De laatste check met de vrouw des huizes en we gaan weer op pad. Het regent en ziet er donker uit. Toch rijden we naar Bayeux voor een stadswandeling en een bezoek aan de zaterdag markt. Bayeux is rijk aan opzienbarende, goed bewaard gebleven gebouwen en monumenten. Tijdens de zomer van 1944 was Bayeux zelfs tijdelijk de hoofdstad van Frankrijk. Dankzij het rijke verleden ademt de stad – op een ingetogen manier – een statige sfeer uit. De smalle straatjes en rijke panden van de gegoede burgerij zijn nergens protserig. Schoonheid is hier puur en vanzelfsprekend. In Bayeux heerst de rust van mensen die nog de tijd nemen om te genieten van alles wat ‘gewoon heel erg mooi’ is. Het Oude Bayeux en de kathedraal Notre-Dame: de structuur van het stadscentrum is al sinds de Middeleeuwen niet meer veranderd en ligt rondom de geweldige kathedraal die in 1077 door Willem de Veroveraar werd ingewijd. Het middeleeuwse stadje Bayeux, in het departement Calvados, is een van de weinige steden in dit gebied die gespaard zijn gebleven tijdens de bombardementen van 1944. Het historisch centrum is dus opmerkelijk goed intact, en bezoekers kunnen profiteren van een rijk authentiek erfgoed. De hoofdstad van Bessin opent zijn stadscentrum; u hoeft alleen maar de geplaveide straten te volgen om de vele vakwerkhuizen, en elegante stadspaleizen uit de 17e en 18e eeuw te kunnen bewonderen. Het VVV-kantoor heeft een route uitgezet, om vooral niets te missen van dit bijzondere architectonische erfgoed. Ook is er op zaterdagochtend een echte boerenmarkt met streekproducten en zelfs echte dieren.
Na onze stadswandeling en een drankje zijn we doorgereden naar Cabourg, hier zit een kantoor van Interhome waar we de sleutel van ons volgend verblijf moesten ophalen in Villers-sur-Mer. Rond 15.00 uur waren we hier, maar dit kantoor gaat echt pas vanaf 16.00 uur open, dus de auto geparkeerd en een klein rondje door Cabourg gelopen. Gigantisch druk, vooral met auto’s, overal staan deze geparkeerd en de politie heeft het dan ook erg druk met uitschrijven van bekeuringen. En om 16.05 uur stond ik dan als vijfde in de rij. Waarom de mensen voor mij zo lang werk hadden geen idee, want ik ben precies 3 minuten binnen geweest. Terug naar de auto en door naar Villers-sur-Mer.
En accomodaties nummer 2. We waren wel erg verwend met de eerste accommodatie. Maar goed, alles is er en ook deze accommodatie heeft een grote omheinde tuin. Voor de rest zullen we weer veel op pad zijn dus als het bed goed slaapt zijn wij blij. Het zal in ieder geval iets minder stil zijn want deze accommodatie ligt op een vakantiepark.
Vrijdag 14 juli na een week heel hard werken was er om 17.00 uur een borrel van Tata in Breda bij de Bruine Pij. Het was gezellig zei Desiree achteraf dus het was later geworden dan ze zelf had gedacht maar moeders heeft altijd nog wel iets te eten al is het 21.00 uur. Nog even zitten kletsten want we hadden elkaar maar weinig gezien deze week met al dat werken.
Danielle schreef op vrijdag 14 juli
Bonjour! Vanmorgen stonden we op met grijze wolken, regen en 16 graden. We wilde toch al een dagje rustig aan doen, maar in de tuin liggen zou wel fijner zijn. Eerst naar de bakker, slager en supermarkt en daarna lekker brunchen in ons huisje. De middag wandeling van Rex hebben we in Le Chefresne gelopen. Ineens weg grijze wolken en de temperatuur loopt op naar 28 graden. Maar goed dat we een rondje van drie kilometer hebben uitgekozen op onze rustig aan dag. Dus nu weer terug naar het huisje om daar lekker te relaxen. Vanavond moeten we onze spullen bij elkaar zoeken want morgen verlaten we Sourdeval-les-Bois en gaan we naar Villers-sur-Mer. Le Chefresne In het hart van het coulisselandschap herbergt het kleine dorpje Chefresne vele geheimen. Deze aan Percy-en-Normandie gedelegeerde gemeente heeft een rijke geschiedenis, vooral verbonden met het protestantisme.
Danielle schreef donderdag 13 juli
Vandaag zijn we opgestaan met regen. Maar dat had hij gisteren niet voorspeld toen wij naar het weer keken. Broodjes gebakken en ontbeten en toen toch in de auto gestapt richting Moulin de Ségrie, terug naar het Normandische Zwitserland. De route van vandaag bestaat uit diverse bestaanden wandelroutes, het botanisch pad, een GR (wat bij ons LAW is), en een uitgezette wandeling in deze buurt. Onze route pakt dus van alles een deel mee. Het botanische pad door het heuvellandschap van Bréel is voorzien van borden met allerlei informatie over de inheemse flora en fauna. Het hoogtepunt van deze afwisselende wandeling wordt echter wel gevormd door het grandioze uitzicht vanaf de Roche d’Oëtre met een in de diepte adembenemende uitzichten op de ongerepte kloof van de Rouvre. Ook nu weer lopen we door diversen dorpen en gehuchten, Bréel, Le Douite-de-Bréel, Le Hamel, La Bagottière, Oëtre, Le Souwuet, Blanc-Rocher, L ‘Ētre-aux-Mores. We lopen tussen weilanden, over bergkammen, tussen huizen door en over bospaadjes. De uitzichten zijn geweldig, vooral bij Roche d’Oëtre.
Pauze! We zijn op de helft, en bijna bij het hoogtepunt, Roche d’Oëtre. Even lekker zitten met een drankje om daarna van het uitzicht te genieten en aan de terugweg te beginnen. Een erg leuk restaurant / café met allemaal tafeltjes tussen de bomen.
De Roche d’Oëtre, gebeeldhouwd in steen, is een van de meest prestigieuze uitkijktorens in West-Frankrijk. Dit beschermd natuurgebied ligt in het hart van de oudste berg van Europa. Vanaf zijn hoogte van 118 meter biedt de Roche d’Oëtre een prachtig panorama over de beboste kloven van de Rouvre.
Danielle schreef op woensdagavond 12 juli
Danielle schreef op woensdag 12 juli
Goedemorgen! Ontbijten doen we vandaag bij de bakker want we rijden meteen door naar Mont Saint-Michel. Dit is een ritje van ongeveer 30 minuten en bij aankomst keken Rob en ik elkaar aan, het lijkt hier wel de Efteling. Zover je kan kijken parkeerplaatsen en eenmaal geparkeerd liepen we op het pad langs de parkeerterreinen af, honderden als het geen duizenden mensen waren. Om bij Mont Saint-Michel te geraken kun je de gratis shuttlebus nemen of via de voetgangersbrug lopen.
Voor ons is er geen keuze, want Rex mag niet in de shuttlebus. Nou was die rij net zolang als voor de droomvlucht dus wij zijn gaan lopen. Het is best een stukje, maar ik vond de wandeling ontzettend mooi. Je ziet het eiland steeds groter worden en hebt onderweg alle gelegenheid om mooie foto’s te maken. Het eiland is niet heel groot waardoor het ook gigantisch druk is in de oude kleine smalle straatjes. Nu gingen over het algemeen mensen wel een beetje aan de kant als ze Rex zijn kop zagen, maar het was er erg druk. De abdij is niet toegankelijk met een hond, dus nadat we de straatjes hebben gezien, zijn we terug aan de wandeling terug naar het parkeerterrein begonnen.
De Mont Saint-Michel is gebouwd op een rotsachtig eilandje. Door de eeuwen heen zijn hier allerlei architectonische juweeltjes aangelegd: de pre-romaanse kerk, de abdijkerk uit de 11e en 15e eeuw, en de romaanse en gotische kloostergebouwen. Tijdens de Franse Revolutie werd de abdij als gevangenis gebruikt, maar sinds 1874 is hier de Dienst van Historische Monumenten ondergebracht. Er is zelfs weer een (kleine) kloostergemeenschap aanwezig, sinds 1969. De Mont Saint-Michel wordt – helemaal terecht – ook wel het Wonder van het Westen genoemd. En dat komt onder andere door de spectaculaire ligging, de Mont is omgeven door een prachtige baai. Het verschil tussen eb en vloed is extreem groot (nergens in Frankrijk is het groter).
Dinsdag 11 juli zat er naar het werk nog een training in met Sander dus dan er ook van profiteren want het kan zo weer anders zijn. En ze hadden een meevaller ze hadden een keer stroming mee en dat komt bijna nooit voor.
Danielle schreef op dinsdag 11 juli
Vanmorgen eerst langs de bakker en ontbijten om vervolgens 25 minuutjes te rijden naar Le Bourguais. Dit is ons startpunt van de wandeling van vandaag, Havre de la Venlée. De krachtige zee heeft ten noorden van St-Martin-de-Bréhal indrukwekkende duinen gecreëerd.
Onder beschutting van deze duinen ontstond de schilderachtige baai van Vanlée die met zijn moerassen 
en kwelders een rustig wandelgebied vormt, met in het binnenland idyllische dorpen. We starten over de D375E, route submersible, die bij vloed onbegaanbaar is. Daarna lopen we door weiden en moerassen, veldwegen en onverharde wegen. Langs de Havre de la Valée, riet, bomen en een dam. We wandelen door St-Martin-de-Bréhal, St-Martin-le-Vieux naar een ruïne van 9e eeuwse kerk. Verder naar La Sablonnière om vervolgens weer terug aan te komen bij Le Bourguais.
Maandag 10 juli na een dag hard werken kon er nog net voor het eten wat getraind worden in het kanaal
Danielle schreef op maandag 10 juli
Het zonnetje schijnt al wanneer we wakker worden. Broodjes gebakken en ontbeten om vervolgens naar Logues sur Mer te rijden waar onze auto tourtocht start langs de invasiestranden en D-Day monumenten. Site van de Batterie Allemande De kustverdedigingsbatterie van Longues sur Mer, een belangrijk onderdeel van de Atlantikwall, bestaat uit een commandopost en vier kazematten, elk met een 150 mm kanon. Gelegen in het hart van het geallieerde aanvalsgebied, op de hoogten van een klif met uitzicht op het Engelse Kanaal, zou de Batterie een strategische rol spelen tijdens de geallieerde landingen op 6 juni 1944.
‘Normandië, land van vrijheid’, op 6 Juni 1944 schreef Normandië geschiedenis en in de maanden erna werd hier de grootste veldslag aller tijden uitgevochten. D-Day heeft voor altijd een stempel gedrukt op de stranden in Normandië. Op 6 juni 1944 kwamen maar liefst 150 000 soldaten aan op onze kust. De bevrijding van Europa begon hier… Langs de kust zijn erg veel invasie stranden, musea en monumenten te vinden. Wij zijn dus gestart in Longues-sur-Mer. Vanuit daar zijn we langs de kust gereden naar Colleville-sur-Mer, de American Cementry – helaas mocht Rex hier niet op, dus hebben we de 9.387 graven moeten overslaan. Erg jammer! Terug in de auto en verder langs de kust naar Omaha Beach. Hier was het 31 graden, bomvol en alles vol in de zon. Dus deze monumenten slaan we over en we blijven lekker in de airco. Volgende stop, Utah Beach. Dit was minder vol en de temperatuur is 26 graden met een zeebriesje, dus hier gaan we het proberen. En dit ging heel goed, Rex liep met zijn oren in de wind en heeft lekker uitgeraasd op het strand en door het water! Hier vond ook onze lunch plaats en vanuit hier zijn we vertrokken naar onze laatste bezichtigt in Sainte-Mère-Église.
Utah Beach was de enige sector in het departement Manche. Dit strand had een belangrijke strategische rol tijdens operatie Overlord : het diende als bruggenhoofd om snel Cherbourg te kunnen bereiken. Bij eb zijn nog enkele resten te zien van de gebeurtenissen van toen. De Amerikaanse parachutisten van de 82e en 101e Airborne Divisie moesten Sainte-Mère-Eglise innemen en het bruggenhoofd veiligstellen bij Utah Beach. We kunnen in de operatie op 6 juni 1944 drie fases onderscheiden: de invasie vanuit de lucht (bij de stranden van Utah in het westen en Sword in het oosten). De bombardementen op de Atlantikwall, vanuit de lucht en vanaf de schepen. En de invasie vanaf zee op de vijf stranden (Utah, Omaha, Gold, Juno en Sword) en de Pointe du Hoc. Bij het eerste ochtendgloren verschenen overal op zee schepen, van de monding van de Seine tot aan de Cotentin. Duizenden boten – die mensen, voertuigen en materieel vervoerden – zetten koers naar de kust. Tegelijkertijd bombardeerden de geallieerde vliegtuigen de forten aan de kust van de Manche en openden oorlogsschepen het vuur. Het strand van Utah werd in korte tijd ingenomen, zonder al teveel verliezen. Het was zeer snel schoongeveegd. Door direct een bres te slaan in de Duitse defensie konden de troepen en het zware materieel oprukken. Dus veel geleerd, gezien en lekker in de zee en op het strand gespeeld met Rex.
Sainte-Mère-Eglise zag in de nacht van 5 op 6 juni 1944 een ‘regen’ aan parachutisten neerdalen op het dorp en de omgeving. Hier begonnen de geallieerden met de herovering van Europa. De herinneringen aan die nacht (en de maanden erna) vindt u nog overal terug. De gotische kerk met een goedbewaarde romaanse kruisbeuk. Dit is de kerk met de bekende klokkentoren waaraan de Amerikaanse parachutist Steele in de nacht van 5 op 6 juni 1944 bleef hangen. Hij werd gevangengenomen door de Duitsers maar wist later te ontsnappen. Soldaat John Steele werd tijdens operatie Overlord beroemd doordat hij met zijn parachute aan de kerktoren van dit dorp bleef hangen. Hij overleefde de oorlog, werd ereburger en kwam hier nog verschillende keren terug.
Zondag 9 juli was het weer vroeg dag want er werd al vroeg gefietst. Om 9.30 uur vertrokken vanuit hier Ruud, Desiree, Melvin, Sander en Maickel en bij Dorst zouden ze een collega van Desiree tegenkomen. Voor Maickel was het een korte ronde want die was zo hard gevallen dat hij terug naar huis ging. Nadat de rest had gefietst zijn ze weer terug gekomen en allemaal gedoucht en tosti’s gegeten. Daarna zijn Ruud en ik naar Ome Jos en Tante Tiny gelopen voor een “bakske” koffie. Om 16.00 uur zaten we thuis natuurlijk weer voor de buis voor de F1 en ook Marcel kwam gezellig kijken. De regen / onweer viel gelukkig mee en na de race zijn we heerlijk gaan eten bij De Valk in Gilze met Ome Jos, Tante Tiny en Marcel en Marcel trakteerde ons hierop. Het was een gezellige avond, heerlijk gegeten en gezeten. Nogmaals bedankt Marcel.
Leuk dat je ook mee zwemt in Schiedam. Gezellig.