We zijn vertrokken

De teksten komen van polarsteps want we maken natuurlijk allemaal dezelfde reis en dan is dit wel zo gemakkelijk. Danielle vertelt van punt na punt waar we komen en Desiree schrijft een totaal verhaal zoals wij het ervaren hebben onder de naam Lieve Delphien.
Dus donderdag 10 april

Inpakken

De tassen en koffers zijn gepakt en de totale reis is geregeld en uitgestippeld. Alle papieren zijn binnen en ingevuld. Het duurde even voor deze reis ging beginnen, maar vandaag is het zover! Om 05.45 uur de wekker, douche, de hond uitlaten, de laatste spullen in de koffer. En de cadeautjes voor de thuisblijvers gegeven. En dan om 07.10 uur in de auto naar Tilburg. Daar hebben de drie heren ons uitgezwaaid en zijn we gestart met onze eerste trein, op Tilburg Centraal Station. De intercity trein met eindstation Zwolle waar wij op Arnhem Centraal uitstappen voor onze eerste overstap.

Centraal Station Tilburg

We zitten in de trein! We dachten eerste klas zal wel lekker rustig zijn maar dat viel toch even tegen. Wat een drukte! Maar we zitten, het eerste broodje kaas is op en we gaan naar Arnhem waar we rond 09.07 uur. Daar hebben we ongeveer 25 minuten de tijd om over te stappen.

Centraal Station Arnhem

Onze eerste overstap! We zijn aangekomen op spoor 3 en onze ICE vertrok vanaf spoor 9. Stipt op tijd vertrok de ICE225 richting Mannheim. Drie gereserveerde zitplaatsen in wagon 38 aan een tafel in relaxte stoelen. Hier houden we het de komende drie uur wel uit.

Mannheim Hauptbahnhof

We komen iets later aan op Mannheim Hauptbahnhof, 10 minuutjes. Maar de EC9 die we nu moeten hebben is maar liefst 33 minuten later dan gepland. Er was iets met een reparatie waardoor alle treinen op Mannheim Hauptbahnhof stil stonden. Om 13.56 uur mochten we instappen en toen we goed en wel zaten vertrok hij. Dus nu weer 2 uur en een kwartier relaxen, op naar Basel SBB

Basel SBB

Basel SBB; we zijn er – Zwiterland. De E-Sim van Zwitserland werkt dus we kunnen jullie gewoon blijven voorzien van updates. Omdat onze vorige trein zo’n vertraging had miste we uiteraard onze laatste trein van vandaag naar Luzern. Maar met een tussenstop bij het informatiepunt een nieuw ticket gekregen voor de eerst volgende trein. Dus om 17.03 uur start de laatste treinreis voor vandaag.

Station Lucerne

Iets over zessen zijn we aangekomen in Luzern. Het station uit, oversteken en daar is ons hotel al! Het inchecken bij hotel Monopol is zo gepiept, de koffers naar de kamer gebracht – een beetje opgefrist en meteen door Luzern in op zoek naar iets te eten.
En dan hier het stuk van Desiree.

Lieve Delphine,

Ik hoor je denken 🤔 , waarom dat nou weer.. maar de zusjes kwamen erachter dat ze dit keer SAMEN een Polarsteps reis hadden. Dus kwamen we al vrij snel op het idee dat Daniëlle de tussenstops verteld en dat Desirée dan de dagafsluiting of beter gezegd samenvatting schrijft. We vonden het een Peter Heerschop ideetje en voilà “lieve Delphine” was geboren. Waarom dan Delphine, volgens Daniëlle is dit een typisch Zwitserse naam, met de voorletter D dus helemaal passend bij ons 💁🏼‍♀️. Vanmorgen om 07:10 uur in colonne vertrokken, 3 zwarte wagens achter elkaar richting Tilburg. Rob 🧢 had nog niet helemaal door dat hij onze gids was in Tilburg centrum dus we waren elkaar na 1 straat al kwijt. Maar elkaar allemaal weer terug gevonden en veilig aangekomen op het station 🚉. We stapten uit en snoven meteen de verse wietlucht op, “Tilburg je bent er”, zoals de slogan van de stad luidt en ja, dat ruik je ook meteen. Na veel kusjes en zwaaien 👋🏼 ging de reis echt beginnen. Door de poortjes en op naar spoor 1! “Onze” trein 🚃 kwam en we wurmde onze een weg naar binnen, wat een mensenmassa. Ik wist snel een zitje van 4 te bemachtigen, maar helaas sneuvelde al snel 2 stoelen tijdens mijn wanhopige poging zitplaatsen 💺 bezet te houden. Ik had er nog 2 en die was ik zeker niet van plan om af te geven. Daar dacht mevrouw “stijfkapsel” anders over en zei tegen me “ik wil daar zitten”, ik gaf aan dat de stoel al bezet was en dat ze dus helaas een ander plekje moest zoeken, daar was ze niet van gediend, maar in de verte hoorde we “Dees we komen er aan hoor” en ze besloot dat verderop ook best prima was, verstandig 😊. Vrij snel kwam ik erachter dat “achteruit” rijden niet mijn ding was 🤢 en dat daar dan ook snel verandering in moest komen, maar gelukkig stapte er veel mensen uit en kon ik oversteken zodat ik vooruit reed. In Arnhem aangekomen eerst het spoor gezocht waar onze volgende trein 🚂 zou komen. Appeltje eitje en toen was het tijd voor een koffietje. We hadden al snel uitgevogeld waar onze gereserveerde eerste klas stoeltjes 🪑 waren, dus toen de trein arriveerde waren we direct in de juiste wagon; lekker bezig 👌🏼. Wagon 38, stoelen 52, 53, 56, gevonden, maar… bezet! “Oh ja we zaten hier even, omdat we het tafeltje wilden gebruiken.” Ja dat is prima, als je nu maar vertrekt 😜, en zo geschiedde. Net geïnstalleerd, spullen uitgestald, kwam er een of andere blaaskaak die met 23 collega’s op uitje ging vertellen dat dat ZIJ die perfecte zalige stoelen hadden gereserveerd. Dat dacht ik niet maat, hij keek op zijn briefje 📄 en zag dat hij fout zat en droop af. Later bleek dat ze helemaal geen enkele stoel gereserveerd hadden, koekoek. Er bleef natuurlijk één stoeltje over het vierzitje en daar kwam een van de spontaanste kerel (not) uit het gezelschap zitten. Maar hij was zijn oortjes 👂 vergeten, vond ons niet gezellig (was wederzijds) en dus ruilde hij vrij snel van plaats met zijn collega. Dat was wel een gezellige knaap, hij deed me denken aan Mark Baanders. Gedurende deze 3 uur durende rit excuseerde Mark zich even want hij ging de benen 🦵 strekken. Wat denk je? Komt dat stuk chagrijn weer terug, dus hebben we na een tijdje gevraagd of Markie weer terug wilde komen aangezien zijn collega toch een stuk minder gezellig (we blijven Brabanders) is, iedereen kon dat horen… iedereen vond het leuk, behalve 1 persoon 😅😂. We werden geholpen met de koffers en stapte uit in Mannheim. Ik ben helemaal vergeten te vertellen dat er een hele strenge serveerster in deze trein actief was die mensen schreeuwend hun koffie bracht, een aantal mensen durfden niet eens meer iets te bestellen en/of te vragen haha. Al snel kreeg ze de naam Helga 😅. Na een vrij flinke vertraging, waarbij al duidelijk was dat we de laatste aansluiting zouden missen, konden we uiteindelijk 33 minuten later dan gepland plaatsnemen in gereserveerde eerste klas wagon 262, op stoelen 54, 55 en 56 🪑. Maar je raadt het al… Daar zat al weer iemand die daar niet hoorde… zuchtend en zichtbaar geïrriteerd zei ze tegen mij dat er genoeg andere plekken vrij waren, blijkbaar was het antwoord: dan moet je daar plaatsnemen, niet het gewenste antwoord, maar ze besloot toch te vertrekken. Fijn 😊. Na wat gelezen te hebben, was het tijd voor mijn schoonheidsslaapje 😴 en voor ik het wist waren we in Basel. Uitgestapt in Basel even langs de info desk om te vragen hoe we nu het beste verder konden reizen naar Luzern, omdat we onze aansluiting hadden gemist vanwege vertraging en de mevrouw begon te typen 🖥️ en binnen 10 seconden hadden we nieuwe tickets op zak, goed geregeld 😎. De trein arriveerde en zoals inmiddels vaste prik was, wurmde ik me door de mensenmassa naar binnen en kwamen Daniëlle en mama later. Ik laat ze een paar tellen alleen en Danielle heeft al ruzie, ik kwam er achter dat ze Nederlands misschien niet verstaan, maar wel prima kunnen begrijpen 😆😅😂 je hoeft enkel de juiste toon en blik 👀 te hebben. Na een uurtje stapten we uit in Luzern. Mijn telefoon 📱 wist de weg, maar zijn kompas 🧭 was nog even in de war dus na een blokje om kwamen we bij het station 🚉 terug en daar tegenover was het hotel 🏨. Je kunt niet altijd zes gooien zullen we maar zeggen. Ingecheckt en toen een klein rondje door de oude stad gelopen op zoek naar een leuk restaurantje 🍽️. Neergestreken bij een Italiaans restaurant en na een heerlijke pasta 🍝 via de houten brug, de Kapellbrücke, terug naar het hotel. Moe maar voldaan liggen we in bed, we gaan alvast dromen wat morgen ons voor moois gaat brengen 😍 want het is hier wel prachtig. Slaap lekker 😴 en tot morgen 👋🏼.